400 – lecie kościoła w Michalicach – Michalice, parafia p.w. św. Michała Archanioła w Michalicach

Przygotowania do jubileuszu

W niedzielę 28.09.2014 r. o godzinie 13:00 w Michalicach wszyscy wierni zebrali się w kościele p.w. św. Michała Archanioła, aby uczcić 400 – lecie świątyni.

Uroczystość zgromadziła parafian i mieszkańców okolicznych miejscowości oraz przybyłych gości. Obecnością swoją zaszczycili nas: Arcybiskup Metropolita Wrocławski senior ksiądz Marian Gołębiewski. Przybyli także księża posługujący w naszej michalickiej parafii: ksiądz Przemysław Paluch, ksiądz Stefan Dombaj i ksiądz Adam Terlecki. Ks. z Andrzej Milian, proboszcz z Krzyżownik, k. Rychtala (przez ok. 300 lat proboszczowie z Krzyżownik, byli jednocześnie proboszczami michalickimi na zasadzie unii personalnej). Przybyli także:

Wojewoda Opolski Ryszard Wilczyński

Marszałek Województwa Opolskiego Andrzej Buła

Burmistrz Namyłowa Krzysztof Kuchczyński

Strarosta Namysłowski Julian Kruszyński

Państwo Aleksandra i Adam Maziakowie w imieniu całej wspólnoty parafialnej przywitali księdza Arcybiskupa chlebem i solą.

Przed rozpoczęciem mszy, wierni mogli wysłuchać krótkiej historii świątyni, którą odczytała Edyta Bogdańska .

Następnie ks. Proboszcz przywitał księdza arcybiskupa Mariana Gołębiewskiego wszystkich duchownych oraz zaproszonych gości i zebranych w świątyni na tak doniosłej uroczystości 400- lecia kościoła.

Ksiądz arcybiskup Marian Gołębiewski przywitał wszystkich zgromadzonych na mszy odpustowej, a jednocześnie jubileuszu 400 – lecia kościoła pw. św. Michała Archanioła w Michalicach.

Nawiązał w homilii do historii kościoła michalickiego, jego budowniczego ks. Brzóski i posługujących kapłanów, a w szczególności ks. Romana Kubisa. Życie i dzieje parafii w Michalicach, nieraz dramatyczne i trudne, mogą być jednym z wielu dowodów na trwałość Kościoła zbudowanego na skale wiary Piotra. Tego Kościoła, który staje się, realizuje w tej podstawowej wspólnocie, jaką jest parafia. W parafii odzwierciedla się cała rzeczywistość Kościoła. W niej realizuje się zbawcza misja Kościoła, w niej dostępne są wszystkie konieczne do zbawienia środki, jakie pozostawił nam Chrystus: słowo Boże, sakramenty święte, przewodnictwoduszpasterzy. Ten kościół jest też symbolem patriotyzmu i kolebką polskości.

Niezwykła jest historia imienia Michał. Książę i wódz chóru archaniołów przeciwstawił się Lucyferowi i zbuntowanym aniołom. Z okrzykiem „Mi-ka-el” – Któż jak Bóg! – powiódł wierne Bogu zastępy do zwycięskiej walki. Objawień św. Michała było wiele. Po wieży Eiffla, w dzisiejszej Francji, najliczniej odwiedzana atrakcja turystyczna – Mont Saint Michel – jest kolejnym miejscem, na którym w sposób szczególny objawił się św. Michał Archanioł.

Św. Michał Archanioł był obrońcą ludu Bożego Starego Testamentu, jest obrońcą Kościoła. Nawiązanie do czytania ze mszy świętej: Spróbujmy odnaleźć sens, jaki zawiera w sobie ta nieprzypadkowa przecież obecność aniołów przy Synu Bożym, dokonującym zbawienia rodu ludzkiego. Już Stary Testament różnorodnie mówi o dwukierunkowej naszej łączności ze światem aniołów, stworzeń duchowych niewyobrażalnie od nas doskonalszych. Z Ewangelii zaś jednoznacznie wynika, że centrum i przestrzenią tej naszej wspólnoty z aniołami jest Chrystus. Przypatrzmy się owym dwóm kierunkom solidarności aniołów z zagubionym rodem ludzkim. Najzwięźlej symbolizuje je drabina, którą zobaczył we śnie Jakub: „We śnie ujrzał drabinę opartą na ziemi, sięgającą swym wierzchołkiem nieba, oraz aniołów Bożych, którzy wchodzili w górę i schodzili na dół, a oto Pan stał na jej szczycie” (Rdz 28,12n). Aniołowie, idący od nas ku górze, obrazują, rzecz jasna, potężną, pociągającą nas ku Bogu życzliwość, jaka płynie z tego niepojętego dla nas świata. Życzliwość tę Pismo Święte raz przedstawi w obrazie aniołów, którzy zanoszą do Boga nasze modlitwy i ofiary (Tb 12,12; Ap 5,8; 8,3n), raz w obrazie naszego przyłączania się do wiekuistej liturgii, odprawianej przez aniołów. W obrazie drabiny Jakubowej widzimy również aniołów, którzy zstępują do nas od Boga, aby być towarzyszami, przewodnikami i obrońcami naszej trudnej i pełnej niebezpieczeństw drogi. Ta posługa aniołów najbardziej obrazowo przedstawiona została w Księdze Tobiasza. W Dziejach Apostolskich dwukrotnie czytamy o aniele, który przyjaciół Bożych cudownie wyprowadza z więzienia (Dz 5,19n; 12,7-11). Z opowieści o nawróceniu dworzanina królowej Etiopczyków dowiadujemy się, że anioł Boży może wskazywać drogę głosicielom Ewangelii (Dz 8,26). Najbardziej generalnie o tym towarzyszeniu aniołów ludzkim losom mówił Pan Jezus: Nawet najmniejsi spośród nas są Bogu tak drodzy, że mają swoich aniołów, którzy „wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie” (Mt 18,10). „Czyż nie są oni wszyscy – czytamy w Liście do Hebrajczyków – duchami przeznaczonymi do usług, posłanymi na pomoc tym, którzy mają posiąść zbawienie?” (1,14)

J.E. ksiądz arcybiskup Marian Gołębiewski zwrócił uwagę na związek kultu św. Michała Archanioła z kultem Matki Bożej Nieustającej pomocy. Na obrazie Matki Bożej Nieustającej Pomocy są obecni aniołowie:Archanioł Michał (po lewej stronie oglądającego obraz) i Archanioł Gabriel (po prawej stronie). Wizja męki i cierpienia, wyrażona poprzez krzyż i gwoździe niesione przez Archanioła Gabriela. Po drugiej stronie obrazu Archanioł Michał ukazuje inne narzędzia męki krzyżowej: włócznię, trzcinę z gąbką i naczynie z octem.
Maryja, pomimo że jest największą postacią obrazu, nie stanowi jego centralnego punktu. W geometrycznym środku ikony znajdują się połączone ręce Matki i Dziecięcia, przedstawione w taki sposób, że Maryja wskazuje na swojego Syna, Zbawiciela. Maryja wskazuje na Chrystusa, Który sam siebie nazwał „Drogą, Prawdą i Życiem” (J 19,25).

W 1972 roku papież Paweł VI powiedział, że zły duch rządzi światem, że wtargnął w historię za pozwoleniem ludzi. Po tej wypowiedzi świat był oburzony, a media opluwały papieża, grzmiąc: Jak w XX wieku można mówić o szatanie! Ale w tym samym czasie w wielu państwach rejestrowano kościoły satanistów, kościół Lucyfera. Tak wygląda nasza cywilizacja: oficjalnie mówi się co innego, a w praktyce jest co innego. Ludzie nie wierzą w istnienie piekła, bo jest to dla nich łatwiejsze, a ukrywanie swojego działania wobec ludzi leży w interesie złego ducha, stanowiąc zarazem jedną ze skuteczniejszych jego akcji.

Wroga się nie lekceważy, a największym zwycięstwem diabła jest to, że ludzie traktują go jako postać z bajki. Kto tak czyni, ten przegrywa walkę. Trzeba wiedzieć, że diabeł jest niebezpieczny. Należy z nim walczyć, ale nie samemu, tylko mocą Bożą. Do najważniejszych środków zapobiegawczych należą: życie w stanie łaski Bożej, wierność modlitwie i zamknięcie drogi złemu duchowi, czyli trzymanie się z dala od wszelkich form okultyzmu. Życie w łasce uświęcającej oznacza brak grzechów ciężkich. Jeśli jednak się przydarzą, trzeba natychmiast skorzystać z sakramentu spowiedzi.

Na zakończenie ksiądz arcybiskup Marian Gołębiewski zachęcał wszystkich, by w ciężkich chwilach, kiedy wahamy się jaką podjąć decyzję zawsze prosić o pomoc św. Michała Archanioła. On nam pomoże odrzucić zło i pójść za dobrem. Następnie polecił wszystkich opiece naszego wielkiego patrona:

Święty Michale Archaniele,

broń nas w walce. Przeciw niegodziwości

i zasadzkom złego ducha bądź nam obroną.

Niech go Bóg poskromi, pokornie błagamy,

a Ty, Książę Zastępów niebieskich mocą

Bożą strąć do piekła szatana

i inne duchy złe, które na zgubę

dusz krążą po świecie.

Amen.

Następnie padły słowa podziękowania od przedstawicieli parafii /Patrycja i Łukasz/, a także wręczono kwiaty:

Łukasz:

Ekscelencjo, Czcigodny księże Arcybiskupie.

Nasza parafia raduje się dzisiaj z jubileuszu 400-lecia kościoła w Michalicach. Obecność Waszej Ekscelencji jest dla nas szczególnym prezentem i zaszczytem. Ta uroczystość napełnia nasze serca otuchą i nadzieją. Jest bowiem wspaniałym dowodem siły i wytrwałości Chrystusowego Kościoła, ożywionego mocą Ducha Świętego. Tutaj kolejne pokolenia naszych przodków mimo wielkich trudności i wojen, trwały wiernie przy Chrystusie, Jego Ewangelii i przykazaniach. Tu zanosiły swoje modlitwy, prośby i westchnienia. Trwały w wierze w różnych chwilach życia: radosnych i smutnych, wszystko zawierzając Panu Bogu. Jesteśmy ich spadkobiercami, a zarazem mamy obowiązek to dziedzictwo ocalić i przekazać kolejnym pokoleniom. Przypominamy sobie dzisiaj słowa Św. Jana Pawła II: Kościół jest miejscem pamięci, jest zarazem miejscem nadziei, wiernie przechowuje przeszłość i równocześnie stale otwiera się na przyszłość, nie tylko tę doczesną, ale także pozagrobową. Tutaj żyjemy w tajemnicy Świętych Obcowania. Dziś szczególnie ożywiamy pamięć naszej parafialnej wspólnoty. Pamięć także o tych, którzy już odeszli: o kapłanach, dobroczyńcach, członkach parafialnej wspólnoty.Wierzymy, że dziś cały ten kościół jest wypełniony po brzegi Świętymi i Aniołami. Wśród nich znajduje się szczególnie ważny dla Michalic, nasz patron Święty Michał Archanioł – pogromca szatana, który towarzyszy naszej parafii od 400 lat – strzeże i prowadzi do Boga.

Ekscelencjo, Księże Arcybiskupie
W imieniu całej naszej wspólnoty parafialnej, składamy serdeczne podziękowania za świętowanie z nami Jubileuszu 400-lecia naszego kościoła w Michalicach. Dziękujemy za dar przewodniczenia Najświętszej Eucharystii oraz umocnienie nas Słowem Bożym. Życzymy obfitości Łask Bożych i dobrego zdrowia oraz zapewniamy o pamięci w modlitwie.

„Szczęść Boże” !

Patrycja:

Pragniemy także złożyć serdeczne podziękowania naszemu Drogiemu Proboszczowi Ks. Grzegorzowi Laszczyńskiemu oraz wszystkim Księżom, którzy pracowali w tej parafii: ks. Przemysławowi Paluchowi, ks. Stefanowi Dombajowi i ks. Adamowi Terleckiemu za wieloletni trud posługi duszpasterskiej.

Słowa dziękujemy to chyba za mało, bo jak wypowiedzieć to, co tak naprawdę niewyrażalne? Bo jak zmierzyć, zważyć, obliczyć, podsumować ogrom Bożej Miłości, która stała się Waszym udziałem przez lata Waszej służby dla nas? Jakie Magnificat wyśpiewać za wszystkie dusze, które przez długie godziny spędzane w konfesjonale pojednaliście z Bogiem, a nierzadko i z bliźnimi? Jak dziękować za Eucharystie sprawowane na tym ołtarzu, które przecież są szczytem modlitwy człowieka? Za kazania, homilie, którymi umacnialiście, motywowaliście, prostowaliście kręte drogi naszego życia? Za rozmowy z drugim człowiekiem, kimkolwiek by on nie był – bo przecież macie i mieliście czas nie tylko dla wielkich tego świata, ale także i dla tych najmniejszych. I względem jednych i drugich służąc prawdą… choćby ona była niewygodna. Dziękujemy za Waszą otwartość, troskę o człowieka i za to, o czym wie tylko Bóg – za Waszą modlitwę za nas.

Mogliśmy Was spotkać nie tylko w Kościele, ale także krzątających się wokół niego. Niejednokrotnie, wbrew uśmieszkom, nie w sutannach, ale biegających po rusztowaniach, układających cegły, sprzątających, koszących trawę, w ten sposób wypełniając nasze braki w trosce o ten Boży Dom. Motywowaliście, a nierzadko zawstydzaliście swoją pracą i przykładem.

Wiemy, że żadne słowa, choćby najpiękniejsze, nie wyrażą naszej wdzięczności. Możemy Wam ofiarować tylko modlitwę, ufając, że Ten który widzi w ukryciu odda Wam na miarę Waszych kapłańskich serc.

„Bóg zapłać”

W dalszej części słowa podziękowania wygłosił ks. proboszcz:

Najdostojniejszy Księże Arcybiskupie! Znany jest księdzu Arcybiskupowi hymn z jutrzni z wtorku I tygodnia:

Jutrzenka ziemi zwiastuje

Blaski słonecznych promieni

I ukazuje w swym świetle

Kształty i barwy prawdziwe

Do Ciebie, Słońce przedwieczne,

Chryste wszechmocny i żywy,

Wznosimy nasze modlitwy,

Pewni, że Ty nas oświecisz.

Dzisiejszy dzień przypomina nam, że Pan Jezus jest Wschodzącym Słońcem Sprawiedliwości i że Pana błogosławią słońce i księżyc. Dzięki łaskawości bożej mogliśmy w dniu jubileuszu ujrzeć w świetle słonecznych promieni kształty i barwy prawdziwe fresków, polichromii, rzeźb w naszym kościele. Mogliśmy dziękować Dobremu Bogu i za ks. Jerzego Brzóskę – fundatora kościoła, i za cieślę Millera ze Starego Miasta i ks. Andreasa Johannesa Janika – fundatora polichromii ścian i ołtarzy, i ks. Romana Kubisa – restauratora polichromii, wszystkich księży i wiernych, którzy w tej świątyni zanosili modły otoczeni tak licznym zastępem świętych i aniołów – dosłownie podczas każdej Eucharystii i w przenośni – ukazanych w rzeźbach i malowidłach.

Dziękując Bogu pragnę podziękować dostojnym gościom:

Wojewodzie Opolskiemu Panu Ryszardowi Wilczyńskiemu

Marszałekowi Województwa Opolskiego Panu Andrzejowi Buła

Staroście Namysłowskiemu Panu Julian Kruszyńskiemu

Burmistrzowi Namysłowa Panu Krzysztof Kuchczyński – na Jego ręce – samorządowi lokalnemu za należyte wypełnianie obowiązku opieki nad zabytkami

Dyrektorowi NAMYSŁOWSKIEGO OŚRODKA KULTURY –Panu Adamowi Zającowi, na Jego ręce pracownikom Muzeum, pracownikom za montaż sceny. nagłośnienie itd.

Prezesowi EKOWOD panu Arturowi Masiowskiemu, na jego ręce pracownikom za uprzątnięcie terenu, wykoszenie trawy

Darczyńcom: parafianom (sprzątanie plebani i terenu wokół), wszelkim Instytucjom i osobom prywatnym

Wojewódzkiemu Urząd Konserwatorskiemu Zabytków w Opolu

Tenorowi Panu Edwardowi Kulczykowi, Pani Hannie, zespołowi muzycznemu z par. śś. Piotra i Pawła z Namysłowa

Zespołom pieśni i tańca, które będą dziś umilać muzyką i śpiewem nasze świętowanie

Ks. Dziekan Krzysztofowi Szczecińskiemu i na Jego ręce wszystkim przybyłym księżom, księżom pracującym w naszej parafii: Ks. Adamowi Terleckiemu, ks.Stefanowi Dombajowi, ks. Przemysławowi Paluchowi

Czcicielom św. Michała Archanioła i Wam drodzy parafianie i goście z sąsiednich i dalekich miejscowości. Wszystkim życzę miłej zabawy.

Głos zabrali także przedstawiciele władz a na ręce ks. Proboszcza złożone zostały także pamiątkowe prezenty i życzenia oraz gratulacje.

Następnie odbyła się procesja eucharystyczna wokół kościoła.

Na zakończenie podniosłego nabożeństwa ksiądz arcybiskup Marian Gołębiewski udzielił wiernym Adorującym w świątyni błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem. Odśpiewano także pieśń „Boże, coś Polskę”.

Po Sumie odpustowej nadszedł na dalszy czas wspólnego radosnego świętowania przy ciepłej strawie i dźwiękach muzyki w wykonaniu zespołów: degustowano żurek, chleb ze smalcem i ciasto wypieczone przez parafian, a najmłodsi cieszyli się bezpłatnymi atrakcjami. W uroczystościach udział wzięli licznie przybyli kapłani.Wszyscy zgromadzeni bawili się wyśmienicie do późnych godzin wieczornych.