Historia parafii W Michalicach sięga XIII Wieku, pierwsza wzmianka o niej pochodzi z 1288 roku. W dokumencie sprzedaży wójtostwa w Objaździe (Obischau) nadmieniono, iż mieszkańcy zobowiązani są płacić dziesięciny do parafii św. Michała Archanioła. Po raz drugi parafię wymieniono w 1359 roku, gdy Jan, pleban od św. Michała, podany został jako świadek. W tym czasie, prawdopodobnie już od XIII Wieku, istniał kościół drewniany. Jedynym znanym z nazwiska proboszczem w wieku XV był Johannes Borowonus Luschaw (1402-1414), piastujący jednocześnie funkcję archiprezbitera w Namysłowie. W latach 1560-1590 proboszczami byli kolejno Wenzlaus Schurbinius i Urban Nierowny. W roku 1583, kiedy parafią kierował ks. Nierowny, kościół filialny pw. Trójcy Świętej W Baldwinowicach (Bahnsdorf) przejęli protestanci. Od końca XVI wieku michalicką parafia zarządzał proboszcz z Krzyżownik (Kreuzendorf), a wieś stanowiła jego beneficjum.
W 1592 roku parafię objął ks. Georg Brzoska – postać dla Michalic niezwykle zasłużona. Wiadomo, że nowy proboszcz zastał starą świątynię W bardzo złym stanie, bez wież i dzwonów.
Ks. Jerzy Brzoska
Dzięki więc jego inicjatywie, W 1614 roku, wzniesiono nowy kościół, którego budowniczm był cieśla Miller ze Starego Miasta, o czym świadczy podpis na belce stropowej w nawie. Proboszcz michalicki na tym swojej działalności nie zakończył, jego kolejną fundacją były polichromie na stropie prezbiterium, powstałe dziesięć lat później, w 1624 roku. W jednej z kwater mieści się herb ks. Brzoski – Nałęcz i jego monogram. Oprócz tego kościół zyskał trzy dzwony, które Georg Brzoska zamówił na początku swego duszpasterzowania u Jacoba Goetza we Wrocławiu oraz szafę w zakrystii z datą1610.
Ks. Brzoska zarządzał parafią do śmierci w roku 1635. Jego następcą mianowano Johannesa Chritophorusa Stephetiusa, który w Michalicach pozostał do roku 1637. W latach 637-1653 proboszczem był Adam Schas, człowiek wszechstronnie wykształcony, magister filozofii i licencjat prawa, władający czterema językami, który „pozostawał w dłuższej kolizji z prawem moralnym” i dlatego pozbawiono go pełnionej funkcji. W trakcie pobytu ks. Schasa w Michalicach, w roku 1647, kościół został sprofanowany przez stacjonujące we wsi wojska szwedzkie.
ściana południowa
W latach sześćdziesiątych stanowisko proboszcza objął Andreas Johannes Janik, druga, po ks. Brzosce, ważna osoba dla rnichalickiej świątyni. Ks. Janik, zanim przejął parafie w Krzyżownikach, Michalicach i Baldwinowicach (gdzie kościół w 1654 roku z powrotem stał się katolicki, tak jak setki innych świątyń protestanckich w czasie tzw. redukcji kościołów w latach 1650-1654), był m. in. przez pięć lat wikarym przy Świętym Krzyżu we Wrocławiu. Jego pomocnikiem w Michalicach został, władający wyłącznie językiem polskim, ks. Michael Gaffronlo. W 1663 roku, za sprawą nowego proboszcza, ściany prezbiterium i nawy pokryto malowidłami, a nazwisko fundatora uwieczniono w inskrypcji umieszczonej za ołtarzem. W roku 1668 dobudowano chór muzyczny i kruchtę południową, po czym, biskup sufragan Karl Franz Neander dokonał powtórnej konsekracji. W tym samym roku świątynia otrzymała ołtarz główny z wizerunkiem Matki Boskiej. Prócz tego ks. Janik był fundatorem części bogatego wyposażenia: konfesjonału i ław kolatorskich z 1663 roku oraz czterech mosiężnych lichtarzy, odlanych przez Georga Hellera z Wrocławia.
Napis nad drzwiami
Po śmierci proboszcza Janika w 1699 roku, jego następcą został Joachim Henryk Chocimirski, kanonik opolski. Pracę duszpasterską sprawował on przy pomocy wikarych, a majątek beneficjalny wydzierżawił, pozostawiając sobie jurysdykcję dziedzica nad wsią. W parafii ks. Chocimirski polecił spisać różne kontrakty kupna i układów małżeńskich z lat 1561-1732 w dwóch językach, polskim i niemieckim. Oprócz zainteresowania sprawami administracyjnymi, proboszcz troszczył się także o świątynię. To dzięki jego staraniom kościół rozbudowano do stanu obecnego, wznosząc w 1730 roku nową wieżę. Sześć lat później wybudowano emporę północną i zainstalowano organy.
W tym czasie kościół wzbogacił się o kolejne elementy wyposażenia, m. in. ołtarze boczne i chrzcielnicę, której cynową misę odlał Chrystian Scholtz z Namysłowa. W takim stanie kościół przetrwał do roku 1879, kiedy to zamalowano wszystkie polichromie.
ks. Roman Kubis
W 1904 roku proboszczem mianowano ks. Romana Kubisa, który pozostawał na tym stanowisku przez blisko sześćdziesiąt lat. Podczas jego urzędowania, W 1907 roku Michalice ponownie stały się siedzibą parafii. Przywróceniem pierwotnego wyglądu świątyni zajęto się kilka lat później: W 1914 roku Josef Langer odsłonił na stropie i drzwiach, a w 1918 roku konsekrował je Adollf Bäcker. Pozostałe polichromie odsłonięto dopiero w 1937 roku.
Cytat z: Marta Miś, Kościół pw. św. Michała Archanioła w Michalicach, Praca magisterska napisana pod kierunkiem prof. dr. hab. Jana Harasimowicza, s.5-8, Wrocław 1999