Wyposażenie

Wyposażenie

Ołtarz główny, pochodzący z 1668 roku, architektoniczny, dwukondygnacyjny, wsparty na mensie w formie skrzyni, jest drewniany i w całości polichromowany. Marmoryzacja jest brązowa, detal – złoty. Ujęty w dwie kolumny korynckie wsparte na cokołach zdobionych główkami anielskimi, ma po bokach ażurowe uszaki skomponowane z ornamentu chrząstkowego. Na środku, w półokrągłej ramnie mieści się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów. Po obu jego stronach, przy kolumnach, ustawiono figury świętych: od północy Józefa, od południa – Jana Chrzciciela. Dwie strefy ołtarza dzieli rozbudowany gzyms z ornamentalnym kartuszem pośrodku. Zwieńczenie ujęte jest w woluty, w jego centrum znajduje się rzeźbione przedstawienie św. Michała Archanioła walczącego ze smokiem. Na gzymsie i poniżej umieszczono figurki aniołków. Malowane antependium przedstawia Najświętszą Pannę Marię Niepokalanie Poczętą ukazaną w ornamentalnym kastuszu. Na mensie stoi drewniane, polichromowane tabernakulum z drzwiczkami dekorowanymi płaskorzeźbionym kielichem z hostią.

.

.

Ołtarze boczne, mieszczące się na styku nawy z prezbiterium, powstały w 1699 roku. Podobnie jak ołtarz główny są architektoniczne, dwukondygnacyjne i polichromowane: marmoryzacja jest brązowa i szara, detale i aplikacje ornamentalne – srebno-złote. Struktura architektoniczna obu ołtarzy jest taka sama: rozczłonkowana dwiema parami kolumn korynckich (stojących na cokołach) strefa środkowa, z centralnie usytuowanym obrazem w półokrągłej, ornamentalnej ramie, oraz kondygnacja górna, oddzielona od tej pierwszej rozbudowanym gzymsem, z dwiema kolumnami i niewielkimi uszakami po bokach oraz obrazem w okrągłym obramieniu pośrodku. Na jej półkolistym zwieńczeniu ustawiono rzeźby figuralne. Całość jest bogato dekorowana omamentem akantowym.

.

.

.

.

.

W ołtarzu północnym znajduje się przedstawienie Adoracji św. Barbary ze sceną jej męczeństwa, W jego górnej części – wizerunek św. Michała Archanioła. W zwieńczeniu umieszczono figury Najświętszej Panny Marii oraz świętych Katarzyny i św. Jadwigi

Ołtarz południowy poświęcony jest św. Katarzynie i ukazuje scenę jej męczeństwa. Obraz w górnej strefie wyobraża Anioła Stróża, całość wieńczą figury trzech aniołów.

.

.

.

.

.

.

.

Ambona, ustawiona przy północnej ścianie prezbiterium, pochodzi z 1716 roku, jest drewniana i w całości polichromowana: marmoryzacja jest brązowa, ornamenty – biało-złote. Podparta, ma kosz na planie kwadratu, którego ścianki, tak jak i parapet  schodów, podzielone są lizenami na prostokątne kwatery. W nich mieszczą się owale z płaskorzeźbionymi wizerunkami ewangelistów: św. Jana z orłem, św. Łukasza z wołem, św. Marka z lwem i św. Mateusza z aniołem oraz ornamentalne zdobienia złożone z motywów liści akantu i muszli. Poniżej na koszu są figurki aniołków. Zaplecek w formie stojącego prostokąta łączy się z baldachimem, powtarzającym narys korpusu – kwadrat sfazowany W narożach. W podniebiu znajduje się wyobrażenie gołębicy Ducha Świętego, na daszku umieszczono centralnie figurę św. Michała, wokół niego – siedzące putta.

Chrzcielnica z 1731 roku, stojąca przy południowej ścianie prezbiterium, jest – podobnie jak pozostałe sprzęty – drewniana i polichromowana. Stopie nadano kształt klęczącego anioła, który dźwiga czaszę zdobioną główkami anielskimi i kwiatami słonecznika. Wewnątrz mieści się cynowa misa osłonięta prostą pokrywą, za którą ustawiono rzeźbioną grupę Chrztu w Jordanie.

Cytat z: Marta Miś, Kościół pw. św. Michała Archanioła w Michalicach, Praca magisterska napisana pod kierunkiem prof. dr. hab. Jana Harasimowicza, s.17-19, Wrocław 1999